Vooraleer met een kind concreet aan de slag te gaan, wordt de tijd genomen om het kind en ouders (en/of zorgfiguren) te leren kennen, en van hieruit tot gedeelde (therapie)doelstellingen te komen. Hierbij is het belangrijk om de beleving van het kind in kaart te brengen, alsook de ervaringen en zorgen van ouders.
Afhankelijk van de noden van het kind, kan geopteerd worden voor gesprekstherapie (aan de hand van cognitief gedragstherapeutische invalshoek), of experiëntiële speltherapie. Dit laatste is een therapievorm waarbij aan de hand van spel of creatief materiaal gewerkt wordt aan de beleving en emotieregulatie van het kind. Dit steeds in blijvend contact met de ouders. De therapeut creëert in eerste instantie een veilige ruimte én relatie waarbinnen gewerkt kan worden.